Geef me uw uitgeputten, uw armen
Uw krioelende massa’s smachtend naar vrijheid
Het afval dat wemelt aan uw kusten
Zend ze, de daklozen, de drenkelingen, tot mij
Ik hef mijn lamp, naast de gouden deur.
Bron: Emma Lazarus, New Colossus (vertaling: A. Jaeggi)
Eiland van hoop, eiland van tranen
Verhalen van moed en angst, vernederende onderzoeken en ingewikkelde inburgeringscursussen. Met groteske poppen, bizarre installaties en indringende miniaturen zoomtTg. Winterberg in op migratie van toen en nu.
In de voorstelling Ellis Island beleeft het publiek de beslissende uren van de migrant op de drempel van een nieuw bestaan. Ellis Island was een soort fabriek voor het produceren van Amerikanen. Je stopte er aan de ene kant een Oekraïense jood of Ier in, en aan de andere kant kwam er dan na desinfectie, psychologische testen en vaccinatie een Amerikaan uit. Op Ellis Island, voor de kust van New York, kregen 12 miljoen migranten (tussen 1892 en 1954) een nieuwe naam en bevielen buitenlandse vrouwen van hun Amerikaanse kinderen. Alleenstaande meisjes waren naarstig op zoek naar een echtgenoot en volwassen mannen aten voor het eerst in hun leven bananen.